strzaskać
Look at other dictionaries:
strzaskać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIIa, strzaskaćam, strzaskaća, strzaskaćają, strzaskaćany {{/stl 8}}{{stl 7}} rozbić na kawałki; rozwalić, roztłuc, skruszyć, zdruzgotać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Domy strzaskane ogniem artylerii. Piorun strzaskał szopę.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
strzaskać — dk I, strzaskaćam, strzaskaćasz, strzaskaćają, strzaskaćaj, strzaskaćał, strzaskaćany «rozbić w kawałki, zmiażdżyć, zgruchotać, roztłuc» Drzewo strzaskane piorunem. Noga strzaskana kulami. Strzaskane szyby, meble, obrazy. Nie dziękuj, wyznam ci… … Słownik języka polskiego
strzaskać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} rozbić się na kawałki; rozwalić się, stłuc się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wazon strzaskał się w drobny mak. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
drzazga — 1. Coś idzie, poszło, leci itp. w drzazgi «coś ulega, uległo zniszczeniu, rozbiciu, coś zostało roztrzaskane, zniszczone»: Rozpoczął się pogrom dworu. Najpiękniejsze meble i kryształowe świeczniki rzucano z piętra przez okna, zerwano część dachu … Słownik frazeologiczny
drzazga — ż III, CMs. drzazgazdze; lm D. drzazg (drzazeg) «drobniutki, ostry kawałek drewna, szkła, metalu itp.; mały, odłupany kawałek drewna używany zwykle na podpałkę» Wbić sobie drzazgę za paznokieć. Weszła mi drzazga w palec. ◊ Bić, rąbać, tupać itp.… … Słownik języka polskiego
potrzaskać — dk I, potrzaskaćam, potrzaskaćasz, potrzaskaćają, potrzaskaćaj, potrzaskaćał, potrzaskaćany 1. «strzaskać coś w wielu miejscach albo strzaskać wiele rzeczy; potłuc, porozbijać, połamać» Potrzaskane pociskami mury, okna. Potrzaskane naczynia,… … Słownik języka polskiego
zdruzgotać — dk IX, zdruzgotaćoczę a. zdruzgotaćocę, zdruzgotaćoczesz a. zdruzgotaćocesz, zdruzgotaćocz, zdruzgotaćał, zdruzgotaćany «rozbić na drobne kawałki; skruszyć, strzaskać, zmiażdżyć, zgruchotać» Piorun zdruzgotał stare drzewo. Zdruzgotany pomnik.… … Słownik języka polskiego
